Tak spędziłem koniec świata

Bukareszt, rok 1989: ostatni rok reżimu Ceaucescu. Eva mieszka z rodzicami i bratem Lalalilu. Pewnego dnia w szkole Eva i Alex, jej chłopak, przez przypadek niszczą popiersie dyktatora. Obydwoje stają przed komitetem dyscyplinarnym, ale tylko chłopakowi, dzięki wpływowemu, wysoko postawionemu ojcu, udaje się uniknąć wyrzucenia ze szkoły. Eva zostaje wysłana do szkoły specjalnej. Postanawia przepłynąć przez Dunaj i uciec z Rumunii. Film jest tragikomedią z elementami absurdu, pokazującą mieszankę smutku i radości, realizmu i fantazji, jaka charakteryzowała okres dyktatury Ceaucescu. To rodzaj hołdu, nie tylko dla tych, którzy mieli odwagę wystąpić przeciwko dyktaturze, ale również dla tych, którzy siedzieli cicho, ponieważ bali się, że coś może się stać ich najbliższym.