Tadeusz Kański

Tadeusz Kański, właśc. Tadeusz Drohomirecki (ur. 19 lipca 1902 w Raju, zm. 5 sierpnia 1950 w Warszawie) – polski aktor, reżyser oraz scenarzysta. Studiował architekturę na Politechnice Lwowskiej oraz aktorstwo w tamtejszej szkole dramatyczne. Następnie wyjechał do Włoch, by kontynuować naukę w obu kierunkach. Tam też, od 1926 roku, grał w filmach wytworni Stefano Pittalugi. Po powrocie do kraju, w latach 1931-39 występował w polskich produkcjach oraz grał w teatrach Lwowa i Warszawy. Był również współscenarzystą filmu „Sygnały” (reż. Józef Lejtes). Podczas II wojny światowej, po zamachu na Igo Syma w 1941 roku, został wraz z innymi aktorami wywieziony do obozu w Oświęcimiu. Po zwolnieniu brał udział w powstaniu warszawskim, a po jego upadku udał się do Zakopanego, gdzie doczekał końca wojny. W 1945 roku objął funkcję dyrektora okręgu pomorskiego Polskiego Radia, a w 1947 roku został zastępcą dyrektora naczelnego Przedsiębiorstwa Państwowego „Film Polski”. Z tego stanowiska został zwolniony po fiasku realizacji filmu „Ślepy tor” (według Jerzego Kawalerowicza Kański został wówczas zesłany do obozu pracy w kamieniołomach). Przed śmiercią wyreżyserował jeszcze (wraz z Aldo Vergano) film „Czarci żleb”, za który otrzymał w 1950 roku Nagrodę Państwową zespołową II stopnia za realizację. Oprócz pracy filmowca zajmował się również tłumaczeniami, pisał także słuchowiska radiowe i sztuki teatralne („S.O.S”).